|
مردی پیدا مشود تادرآغوش گیرم اورا؟ومن به مردان دنیایی قانع نیستم 
|
هر موقع در مراسم های مختلف با شهدا ارتباط برقرار میکنم و کمی که بهشون نزدیک میشم زنده بودن رو حس میکنم.کسانی که مدام در ارتباط اند با شهدا ، رو که میبینم برق عجیبی تو چشماشون ، حرارت سوزانی تو نفسشون حس می کنم .زنده بودن رو میشه تو رفتارشون دید
حرفش درسته ولی تجربه شخصی من میگه با شهدا در ارتباط بودن به روح بیشتر طراوت میده.یک دلیلش هم اینه که ما تونستیم کمی شهدا رو بشناسیم اما از آقا خیلی کم میدونیم.
باید چکار کرد؟ تو زندگی مدام دور خودمون میچرخیم و درجا میزنیم
کی قراره برسیم؟ کسی نمیتونه واسه این حرفم توجیهی بیاره.سوال من اینه، شهدا تو سن ما چه کارها میکردند و به کجاها رسیدند وما الان کجاییم؟
چه باید کرد؟؟؟
[ سه شنبه 90/10/6 ] [ 9:14 عصر ] [ فقیر الحق ]
|
درباره وبلاگ |
| [ طراحی : نایت اسکین ] [ Weblog Themes By : night skin ] |
